“En… geef je nog borstvoeding?”
Een vraag die ik meer dan eens kreeg, meestal uit een positieve nieuwsgierigheid, het geluk van een niet-veroordelende omgeving te hebben.
Mijn antwoord was telkens: “Ja, nog altijd. Minder wel dan toen ze nog een baby was, en voorlopig voelt het nog goed.”
Tot op een dag… het niet meer goed voelde.
Mijn dochter was drie jaar en vijf maanden toen we afscheid namen van onze allerlaatste nachtvoeding — de ochtendvoeding. De start van elke dag, ons momentje onder de dons, haar zachte lijfje dicht tegen het mijne. Het voelde als een anker. En tegelijk… was ik het kwijt.
Niet meer leuk, maar nog zó gewenst
De borstvoeding ervaarde ik altijd als iets vanzelfsprekends: in periodes moeilijk (die drie maanden oude baby met krampjes, de vijf maanden – baby die door alles afgeleid werd, die tandjes!..), vaak magisch, altijd voedend op meer dan één manier: wat een heerlijke verbinding, wat een fijne troost…
Maar ergens na haar derde verjaardag begon het te wringen. Ik voelde weerstand. Ik merkte dat ik soms hoopte dat ze zou vergeten te vragen, begon me af te sluiten, voelde zelfs lichte ergernis.
Zo graag had ik gewild dat ze zélf het initiatief nam om te minderen of te stoppen maar dat moment kwam niet…integendeel, ze wilde meer!
Eerlijk? Als het aan haar lag, had ze gerust nog tot haar zesde gedronken. Blijven doorgaan terwijl ik er niet meer achter stond, voelde, ook vanuit mijn voorbeeldrol, niet juist. Niet tegenover mezelf en niet tegenover mijn kleine meid.
Een extra stap nodig
Zomaar van het ene moment op het andere de knoop doorhakken? Sowieso niet onze stijl en zeker niet met een driejarige die al zoveel begrijpt. Ik wilde dit laatste stukje echt samen doen en ging op zoek naar een bewuste, zachte manier. Het boek ‘Zachte Nachten’, van Anouk van The Nurturing Kind, had me eerder al geholpen bij het afbouwen van voedingen overdag en later ook ‘s nachts.
Net op tijd voor mij ontwikkelde zij speciaal voor kindjes een lief boekje ‘slaapwel, melkje’, over het afscheid nemen van borstvoeding. Hoewel dit boekje gericht is op het stoppen met nachtvoedingen, paste ik het vlot aan voor ons eigen ritueel rond de laatste ochtendvoeding.
We lazen het elke dag, naast een ander lievelingsboekje. Het hielp om woorden te geven aan wat we gingen doen. Om gevoelens te benoemen. Om samen te oefenen in afscheid nemen. Niet alleen voor mijn dochter, maar zeker ook voor mezelf!
De kalender: 10 dagen tot de laatste keer
We maakten het aftellen visueel. Op onze kalender tekende ik in het groot een borstje met een kruis erdoor op de dag dat we zouden stoppen. In die tien dagen was de kalender een houvast. Ik liet mijn dochter aan oma, opa, tante, aan al wie die tien dagen op bezoek kwam, het borstje op de kalender uitleggen. Wat er op de kalender stond en wat het boekje vertelde… Dat het ging stoppen. Zo kon ze verwoorden, vasthouden, wat er zou komen, al een beetje wennen aan het idee (en ik ook).
De dag zelf
De ochtend van de laatste voeding was er eentje met gemengde gevoelens, vooral nog bij mezelf… Ze dronk. En dat was dat. Niet veel poespas.
Ze kwam de eerste dagen, zelfs een week of twee, nog veel vragen. En er was verdriet. Zelfs nu we een aantal weken verder zijn, kan ze ’s ochtends nog om borstje vragen.
Toch ben ik ook trots : we hebben dit echt zoveel als mogelijk samen gedaan, liefdevol, met uitleg, met voorbereiding. Het voelde echt goed voor mijn lichaam dat het mocht stoppen. Ik kijk met heel veel liefde en nostalgie terug op ons borstvoedingsverhaal.
Wat ik ervan meeneem
Stoppen met borstvoeding is niet altijd een duidelijke mijlpaal. Het is vaak een langzaam proces van lange duur. Maar het kan ook een mooi en bewust ritueel zijn, zelfs al voelt het wat geforceerd vanuit je eigen behoefte. Je mag die behoefte er laten zijn.
Voor mij was ‘Zachte Nachten’ inspirerend, en het bijhorende kinderboekje ‘Slaapwel, melkje’ een goede tool. Het gaf ons taal, structuur en emotionele ruimte.
En vandaag? Vandaag starten we de ochtend met een andere vorm van nabijheid. Samen wakker worden. Een knuffel, een lief spelletje gezellig in bed.
Ik voel me vrij, dankbaar en een beetje weemoedig. Maar vooral: nog helemaal 100 procent in verbinding met mijn dochter. Onze band is nog even sterk en hecht.
Liefs, Iris
Voor Anouk van @the_nurturingkind
Slaapwel, Melkje – een zacht verhaal bij nachtvoedingen afbouwen
Slaapwel, Melkje is een warm en inclusief voorleesboekje dat peuters helpt wennen aan minder nachtvoedingen, als en wanneer jij beslist dat het tijd is.
Met een liefdevol en herkenbaar verhaal bereidt het jouw kindje voor op deze verandering. Het biedt houvast en verbinding tijdens een emotioneel proces, en ondersteunt jou als ouder om dit stap voor stap en met vertrouwen te doen.
Een zacht slaapritueel voor kindjes én ouders die klaar zijn om de nachten op een nieuwe manier in te vullen, zonder druk of tranen – maar met nabijheid, begrip en liefdevolle woorden.
Volg mij op mijn socials als je graag op de hoogte blijft van nieuwe blogposts & meer informatie zoekt over babyslaap.
Ik schreef een boek over babyslaap, Zachte nachten, samen met collega Hanne Wils. Meer info op de website. Ook beschikbaar als e-book en luisterboek.