Een baby die niet zelfstandig inslaapt betekent voor veel ouders stress. Hoe komt het dat hij het nog niet kan? Mag ik wel hulp blijven bieden?
Jouw baby is alvast niet de enige, en jij doet zeker niets verkeerd. Je leest er in deze blog meer over.
Eén op drie van de drie maanden oude baby’s kan vaak of altijd zelfstandig in slaap vallen. Als ze acht maanden oud zijn kan er bijna 1 op de 2 vaak of altijd zelfstandig in slaap vallen. Tot de leeftijd van twee jaar oud blijft dat cijfer stabiel: één op de twee.
Dat blijkt uit een cohortstudie van 2020 dat meer dan 3400 westerse baby’s volgde om biologisch normale slaappatronen te bestuderen (Paavonen et al., 2020).
Maar of al… het is maar hoe je het bekijkt. Jij verschiet misschien van deze cijfers, want onze maatschappij verwacht het anders: snel zelfstandig inslapen zodat ouders ook hun ding kunnen doen, andere zorgfiguren ook voor de baby kunnen zorgen, en dat ze naar de opvang kunnen.
Je baby blijven helpen met slaap als ze één of twee jaar oud zijn? Je moet wel gek zijn. Wie doet dat?
Toch is het biologisch zo dat baby’s neurologisch afhankelijk zijn van hun zorgverleners om in slaap te vallen. Ze hebben de veiligheid en (co-)regulatie nodig om tot rust te komen en in slaap te vallen. Ze kunnen dat namelijk nog niet allemaal/altijd zelf.
Die neurologische afhankelijkheid voor slaapregulatie neemt geleidelijk af tussen twee en vijf jaar, afhankelijk van het kind en de omgeving waarin het opgroeit. Het ene zal dus sneller zelfstandig in slaap kunnen vallen dan het ander, maar geen van beiden is slecht of doet het minder goed dan het andere. Ze hebben gewoon hun eigen unieke ontwikkelingspad.
Wanneer die afhankelijkheid mindert, of hoe snel ze zichzelf in slaap kunnen reguleren, wordt beïnvloed door hechting, temperament en de relatie dat het kind heeft met slaap (aangenaam en veilig of niet). Je kan deze ontwikkeling dus niet haasten, maar wel ondersteunen door een fijne associatie met slaap te creëren en sensitief responsief te reageren op de slaapnoden/moeilijkheden van je kindje. Door het eerst 10, 100, 1000 keer samen te doen.
Het is dus écht geen slechte gewoonte een kindje hierin te helpen en ondersteunen, zo lang dat nodig blijkt. Dat is gewoon afgestemde zorg.
Uiteindelijk doen we dat allemaal al geduldig voor heel veel andere ontwikkelingen. We dragen onze kindjes toch ook gewoon tot ze zelf kunnen stappen… en we liggen er niet (figuurlijk én letterlijk) van wakker dat het ene al stapt op 11 maanden en het andere pas op 20 maanden. We geven hen toch ook gewoon eten met een fles, beker of lepeltje tot waneer ze groot genoeg zijn dat zelf te doen, en we kuisen toch ook liefdevol hun billetjes proper tot ze zelfstandig op het potje gaan.
Op zoek naar extra inzichten en handvaten over zelfstandig slapen? Neem dan eens een kijkje in ons boek Zachte nachten.
Liefs,
Anouk
@the_nurturingkind
Volg mij op mijn socials als je graag op de hoogte blijft van nieuwe blogposts & meer informatie zoekt over babyslaap.